Projekcja tekstu pełnego emocji, stworzonego z fragmentów listów Vincenta van Gogha, w bezosobowej przestrzeni blokowiska. Zdania wyświetlone na ścianie budynku, zaskakiwały przechodnia, odsyłając do uczuć, z  którymi najczęściej unika konfrontacji. Przez wybór  miejsca rzutowania tekstu, Teresa Czepiec kieruje naszą uwagę na potrzebę więzi i zderza ją ze współczesną architekturą, będącą „opakowaniem” do życia. Autorka w paradoksalny sposób przywołuje to co  intymne i umieszcza w sferze publicznej.